Hoe lang werk je bij BiblioPlus en wat doe je?
In januari 2020 ben ik begonnen bij BiblioPlus in Grave, vroeger liep ik als klein meisje door deze bieb en toen dacht ik al: “Ooooooh, ik zou hier later zó graag willen werken....” en ik moet zeggen: het is minstens zo leuk als ik me vroeger voorstelde! De boeken waar ik mee te maken heb, de mensen die in de bieb komen, het werk achter de balie en telefoon, ik vind het allemaal écht ontzettend leuk om te doen!
Op zeer jonge leeftijd heb ik reuma gekregen waardoor ik helaas arbeidsongeschikt ben verklaard. Ik heb wel de opleiding tot medisch secretaresse afgerond maar het vele werk achter de computer bleek, ondanks aanpassingen zoals spraaksoftware, te belastend te zijn voor mijn handen en daarom heb ik uiteindelijk de keuze gemaakt om mijn dagen te gaan vullen met vrijwilligerswerk in diverse richtingen.
Tien jaar lang ben ik vrijwilligster geweest bij een kinderdagverblijf en dat komt me nu goed van pas als er kinderen in onze bieb komen om hun boeken in te leveren en nieuwe boeken uit te zoeken. Zó leuk om dan even contact te maken, om vervolgens te zien hoe bij de meesten hun verlegenheid verdwijnt en hun nieuwsgierigheid en ondeugd tevoorschijn komt!
Hoe zie je je koffie het liefst?
Dat kan per moment verschillen, eigenlijk. Met of zonder melk, met of zonder zoetje of suiker, soms ook wel eens zwart. Maar als ik écht even zin heb in koffie, dan ga ik toch het liefste voor een latte macchiato, mmmmm..... dat is pas genieten.
Wat lees je zelf het liefst?
Zelf lees ik het liefste thrillers of luchtige romantische verhalen. Omdat ik geheugenproblemen heb, moet een boek voor mij niet te moeilijk zijn met veel verschillende personages want dan raak ik de draad kwijt en verlies ik mijn interesse in het boek.
De Eilandliefde-serie van Jackie van Laren vond ik geweldig: het speelt zich af op een Waddeneiland en omdat ik zelf verknocht ben aan Texel, was dat het beeld dat ik me vormde bij het lezen van deze serie. Het laatste deel, Branding, is onlangs uitgekomen dus ik kan binnenkort weer lekker gaan lezen!
Welk boek vond je heel bijzonder/ is je bijgebleven?
Op mijn 21e verjaardag (slik, dat is dus al 23 jaar geleden...) kreeg ik het boek ‘De Paardenfluisteraar’ van Nicholas Evans, dat ik bijna letterlijk in één adem uitgelezen heb. Toen ik het boek dichtsloeg, zei mijn moeder zelfs: “Hèhè, Chantal is éindelijk weer aanspreekbaar,” dus dat zegt genoeg.
Doordat in het boek de omgeving zo uitgebreid en beeldend beschreven is, had ik een heel mooie voorstelling in mijn hoofd gemaakt. Een aantal jaar later heb ik toen de film ‘The Horse Whisperer’ gezien en jeetje... wat viel het tegen! In de film zag alles er veel kleiner en minder adembenemend uit dan in mijn eigen gedachtes dus sindsdien ben ik zeer terughoudend in het bekijken van boekverfilmingen: ik laat liever mijn eigen fantasie erop los.
Waar lees je het liefst?
Thuis heb ik een heel comfortabele sta-op-stoel, daarvan doe ik de beensteun omhoog en de rugleuning een klein beetje naar achter en dan zit ik met mijn benen opgetrokken lekker te lezen. Naast mijn stoel staat een tafeltje dus ik heb een latte macchiato met een koekje of chocolaatje binnen handbereik. Om de sfeer compleet te maken, zet ik via YouTube het liefst een rustig piano- of harpmuziekje op, dat helpt mij om mijn aandacht beter bij mijn boek te houden.
Heerlijk... nu ik dit zo schrijf, krijg ik al helemaal zin om weer in mijn stoel weg te kruipen!
